Sztuki walki pochodzące z dalekiego wschodu są nasycone kulturą miejsca z którego pochodzą. Ich domeną nie jest rywalizacja i agresja, lecz spokój i umiejętność zapanowania nad swoimi odruchami. Przekazują uniwersalne wartości takie jak szacunek dla przeciwnika, dyscyplina, umiejętność trzymania nerwów na wodzy, konieczność samodoskonalenia.
Dzięki wykorzystaniu ćwiczeń występujących w Hapkido, etykiety Dojang oraz ceremoniału MUK YUM można wpływać na sferę fizyczną, psychiczną i społeczno-moralną. Hapkidoka uczy się wytrwałości i koncentracji, szacunku dla partnera, nauczyciela i samego siebie, poczucia wspólnoty, chęci niesienia pomocy słabszym i tolerancji, np. dla obcych kultur.
Rozwijają się takie również pozytywne cechy charakteru, jak: uprzejmość, skromność, poczucie honoru, cierpliwość i sprawiedliwość. Nauczyciel staje się wzorcem do naśladowania i przestrzegania tych zasad. Na zajęciach adepci poznają elementy samoobrony, które mogą okazać się przydatne w sytuacjach niebezpiecznych. Opanowanie podstawowych umiejętności amortyzacji upadku przydaje się natomiast w życiu codziennym lub podczas nauki jazdy na nartach czy łyżwach. Ponadto wszystkie ćwiczenia wykorzystywane w Hapkido, połączone z prawidłowym sposobem oddychania przyczyniają się do opanowania stresu.
System stopni
W Hapkido występuje 10 stopni uczniowskich GUP (inne formy zapisu to CUP lub KUP).
Kolejne kolory pasów to:
- biały,
- żółty,
- pomarańczowy,
- zielony,
- niebieski,
- czerwony
- mistrzowski czarny.
W Hapkido występują również stopnie pośrednie zaznaczane na pasach belkami.
Symbolika kolorów
Biały, który otrzymuje każdy początkujący symbolizuje niewinność, brak wiedzy i doświadczenia w Hapkido.
Żółty symbolizuje kolor ziemi, w której roślina zapuszcza korzenie, jest to początek drogi.
Pomarańczowy symbolizuje dojrzałość nasiona, które zacznie zaraz kiełkować.
Zielony symbolizuje roślinę, która zaczyna się rozwijać, kiełkować, uczeń nabywa większego doświadczenia.
Niebieski to symbol nieba, w kierunku którego roślina wzrasta.
Czerwony symbolizuje niebezpieczeństwo. Umiejętności ucznia są na tyle zaawansowane, że stanowią zagrożenie dla potencjalnego napastnika.
Czarny symbolizuje biegłości i dojrzałości w Hapkido, oraz informuję że posiadacz tego stopnia jest nieczuły na strach i ciemność.
Dobook
Jest to dwuczęściowy strój uszyty z mocnego materiału, przepasany pasem odpowiedniego koloru. W górnym lewym rogu doboku naszyty jest emblemat szkoły. Zawodnicy reprezentujący nasz kraj na imprezach międzynarodowych mają naszytą na lewym ramieniu flagę Polski.
Tylko osoby ze stopniem mistrzowskim mogą zakładać dobok z rombami (dodatkowym naszyciem na bluzie doboku).
Medytacja
Częścią ceremonii otwarcia i zakończenia treningu Hapkido element medytacji, która polega na kontroli oddechu.
Podstawowa metoda opiera się na nauce oddychania za pomocą Tan Jun. Jest to miejsce zlokalizowane ok 3 cm, lub szerokości 3 palców poniżej pępka.
Nauka oddychania:
Ćwiczenie wykonuje się w pozycji annun sogi (pozycja konia). Dłonie powinny być szeroko otwarte z kciukiem lekko zgiętym w stronę palców. Podczas całego ćwiczenia twarz i dłonie powinny być rozluźnione. Ręce powinny być trzymane w odległości ok 50 cm od siebie, prosto od ramion. Podczas wdechu, który powinien trwać ok 8 sekund, przyciąga się ręce do siebie. Teraz należny wstrzymując oddech i napiąć Tan Jun. Po kolejnych 5-8 sekundach powoli wypuszczane powietrze rozpoczyna kolejny cykl. Cykle należy powtórzyć minimum trzy razy. Po ukończeniu oddychania Tan Jun powinno sprawić że ciało jest lekko rozgrzane, na początku niektórym brakuje oddechu i mają lekkie zawroty głowy, to normalne odczucia.
Przygotowanie do medytacji:
Ten etap ma przygotować do medytowania. Po opanowaniu tej fazy można przejść do kolejnego etapu-medytowania. Przygotowanie rozpoczyna się w pozycji siedzącej. Rozluźnione ręce spoczywają na nogach. Oczy zamknięte. Skupiając się na oddychaniu odlicza się od stu do jednego. Wdech ustami - wydech nosem.
Podstawowa medytacja:
Rozpoczyna się w wygodnej pozycji siedzącej. Oczy zamknięte, wydech nosem wdech ustami. Dłonie równolegle do siebie, lewa dłoń na górze na wysokości pasa. Pocierając dłonie o siebie wytwarza się pomiędzy nimi ciepło, a następnie w trakcie medytacji utrzymuje skupienie na tym efekcie.