Droga harmonijnej energii
HAP 合 – harmonia, koordynacja, łączący się
KI 氣 – energia, duch, siła, moc
DO 道 – droga, sposób, środek
Zapis nazwy i tłumaczenie
Hapkido zapisane koreańskim systemie pisma znanym jako hangul:
합기도
Nazwę można spotkać zapisaną też tradycyjnymi chińskimi znakami:
合氣道
W dosłownym tłumaczeniu „połączenie energii drogi”. Najczęściej spotykane tłumaczenie to: "droga harmonijnej energii", "droga skoordynowanej siły" lub "droga harmonii". Te same tradycyjne chińskie znaki, zostałyby użyte w japońskiej sztuce walki Aikido. Chociaż japońskie Aikido i koreańskie Hapkido mają wspólne techniczne pochodzenie, różnią się znacznie filozofią, zakresem reakcji i sposobem wykonywania technik. Mają one wspólne japońskie pochodzenie techniczne, reprezentowane przez praktyków ich założycieli Daitō-ryū Aiki-jūjutsu. Mają te same tradycyjne chińskie znaki, jednak pierwszy znak po japońsku wymawia się "ai", a po koreańsku "hap". Obecnie w Japonii stosowane są uproszczone znaki. Znak 気 zastępuje 氣.
Historia i twórca
Najstarsze koreańskie sztuki walki zwane Tae Kyon i Soo Bak Gi istniały już 2000 lat p.n.e. Do ich rozwoju znacząco przyczynili się wyspecjalizowani młodzi wojownicy zwani Hwa-rang, czyli Kwiat Młodości.
Po 1905 Korea pozostawała pod okupacją japońską i uprawianie koreańskich sztuk walki było zabronione. Wielu Koreańczyków przenosiło się z rodzinami do Japonii, zyskując tam możliwość nauki zmodernizowanych japońskich systemów walki. Za twórcę nowoczesnego Hapkido uważa się Choi Yong Sula, który w czasie okupacji japońskiej szkolił się u Sokaku Takedy u mistrza szermierki na miecze oraz Daito-ryu Aiki Jujitsu.
W 1948 roku, będący już w podeszłym wieku Choi Yong Sul, podczas awantury pracowników w wytwórni wina Mak Ju, pokonał kilku młodszych od siebie pracowników. Jeden z nich, wówczas judoka, Suh Bok Sup poprosił o zademonstrowanie nieznanego mu stylu walki, podczas której został pokonany mimo znacznej różnicy wieku. Zafascynowany prezentowanym przez Choi Yong Sula stylem, poświęcił się mu całkowicie. Został uczniem Choi a następnie pierwszym Wielkim Mistrzem.
Choi Yong Sul dopracował swój system ok. 1937 roku, nadając mu nazwę DAE DONG YU YUSUL tzn. "Jujitsu wielkiej Azji". Po klęsce Japonii, uczniowie Choia stworzyli nazwę HAPKIDO. Wkrótce powstało kilka szkół o różniących się systemach ćwiczeń. Próbę unifikacji podjął Jung Moon Kwan, doprowadzając do porozumienia szkół w koreańskich prowincjach Kyung San i Chul Ra. Nowa organizacja powstała pod oryginalną, dłuższą nazwą, tj. YU KWAN SOOL HAP KI DO.
Czołowym popularyzatorem Hapkido jest Koreańczyk Kim Duck Soo, zawodnik, a następnie mistrz-instruktor. Karierę rozpoczynał jako instruktor w oddziałach amerykańskich stacjonujących w Korei, a następnie w Specjalnych Siłach Policyjnych Korei. Działał później w USA, prowadząc szkolenie w różnych formacjach wojskowych, gdzie otrzymał od rządu stanu Arkansas tytuł Ambasadora Dobrej Woli na rzecz Obywateli Innych Państw (Ambassador of Goodwill to the People of other States). W połowie lat 90-tych zapowiedział sformułowanie ściślejszych przepisów Hapkido i organizację międzynarodowych turniejów. Autorem pierwszego podręcznika hapkido został działający w USA Koreańczyk He Young Kim.